Starend
Starend naar de ondergaande zon.
Denkend aan de tijd hoe alles begon.
Samenwonen met de vrouw van mijn dromen.
Nooit gedacht dat het ervan zou komen.
Vlinders in mijn buik, lichtjes in mijn ogen.
Wat liefde al niet kan vermogen.
Nu stelt het allemaal niet zo veel meer voor.
Het doet pijn, te weten wat ik verloor.
"Het komt wel weer goed"zegt ze steeds, "Het hoeft alleen wat tijd."
Ik zet alvast geen bonen meer in de wijk.
Denkend aan de tijd hoe alles begon.
Samenwonen met de vrouw van mijn dromen.
Nooit gedacht dat het ervan zou komen.
Vlinders in mijn buik, lichtjes in mijn ogen.
Wat liefde al niet kan vermogen.
Nu stelt het allemaal niet zo veel meer voor.
Het doet pijn, te weten wat ik verloor.
"Het komt wel weer goed"zegt ze steeds, "Het hoeft alleen wat tijd."
Ik zet alvast geen bonen meer in de wijk.
Reacties op dit gedicht
| laura nicoli: | Dinsdag, augustus 12, 2003 16:40 |
| hoop doet leven... geef niet zomaar op. blijf evechten.. maar bescherm je hart. liefs laura |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||