Waterspiegeling
Een wilde storm
raast
en blaast
door woeste golven:
en al wie
tegen hem kraakt
raakt
op slag bedolven.
Hout versplintert
valt ten prooi
aan waterzooi
in ’t grote bad;
laatste ding
een rimpeling
strijkt de plooien glad.
Op bodem diep
heel stil
een enkele ril
verraad het koude water:
aan een enkeling
herinnering
gedachten zijn voor later.
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||