Mishandeling
Klein en bang,
zit ze daar.
Ineengekrompen,
waarom sla je haar?
Tranen vloeien over haar wangen,
bang wat haar te wachten staat.
Ze heeft al vaker gevoeld,
hoe het is als je haar slaat.
Blauwe beentjes,
haar gezicht is rood.
Steeds weer als je aan haar haren trekt,
heeft ze kale plekken op haar hoofd.
Ze weet hoe het voelt,
om angst te hebben.
Maar hoe moet ze weten hoe het voelt,
om iemand lief te hebben?
Reacties op dit gedicht
| marcha: | Woensdag, augustus 13, 2003 21:31 |
| jij zegt het precies zoals het is heel mooi gedaan en heel goed verwoord zeker die laatste zin KuZzZzZ Marcha ps echt mooi!! |
|
| neversmile: | Woensdag, augustus 13, 2003 11:35 |
| vreselijk gedicht om te lezen, maar zo gaat het.. het is vreslijk om geen liefde te voelen, niet te weten dat er mensen zijn die om je geven.. het zou niet voor moeten komen, we zoude elkaar moete respecteren en met liefde behandelen zonder geweld. .marja.. sommigge denken daar anders over.. *het boek: lange weg naar huis van danielle steel gaat over hetzelfde.. misschien een aanrader, is heeel mooi!* |
|
| Sweet inside: | Woensdag, augustus 13, 2003 05:28 |
| Kom eens even hier ... Neen ietsje dichter ... Kzal je heus niets doen ... Khou van je. Zoals een echte vader hoort te doen. Khou van je. Heel anders dan hij toen ... XXXXX Je papi |
|
| Luuk: | Woensdag, augustus 13, 2003 01:46 |
| Hmm... volgens mij heb ik de laatste zin van je gedicht niet goed gelezen :$ sorry. Dus ff opnieuw... maar het is heel moeilijk antwoorden na wat ik net geschreven heb... Voor iemand die van jongs af aan al met zoveel ellende te maken krijgt, en lange tijd met zoveel haat behandeld wordt, zal het heel moeilijk zijn om alsnog aan te leren wat liefde en vertrouwen is. Maar je kunt het wel, en ik weet zeker dat het je zal lukken, maar het kost erg veel moeite en veel tijd |
|
| Luuk: | Woensdag, augustus 13, 2003 00:41 |
| Heel simpel, (censuur) die dat doen weten gewoon niet wat liefhebben en liefde is. Ze kennen het niet, hebben het nooit gevoeld, of kunnen er niet mee omgaan. Maar zelfs dan nog blijf je van iemand anders af, die wel weet wat liefhebben is. Elke keer als ik zoiets lees, waar en over wie dan ook, kook ik van binnen, ik krijg hiervan gewoon bijna tranen in m'n ogen. Voor (censuur) die dat doen heb ik geen grijntje respect, nu niet, nooit niet. Gelukkig weet jij wel wat liefhe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Loila*a | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||