niet
ik ben niet langer je trots
je meisje, je maatje
we maken af en toe een praatje
maar
we praten langs elkaar
het is ineens niet meer leuk
om elkaar te plagen
en je gaat er niet meer op in
als ik je uit wil dagen
de magie
….is weg
je speelt met je vloeitjes
en blowt jezelf de hemel in
maar straks val je keihard
op de harde aarde
maar dan heb ik geen zin…
ik wil niet meer van je houden
want jij houdt niet meer van mij
elk woord dat je spreekt
verduisterd mijn bestaan
de zon schijnt niet meer
nu jij bent weggegaan…
Reacties op dit gedicht
| Marije Lagendijk: | Donderdag, augustus 14, 2003 19:48 |
| Dit gedicht vind ik werkelijk FAN-TAS-TISCH!!! Mooi verwoord! Groetjes, Marije |
|
| aaj-mij-konijn: | Woensdag, augustus 13, 2003 19:52 |
| heel mooi, ik vidn vooral dat stuk van dat blowen heel mooi en ik erken mezelf en heel veel andere mensen er in. -no more cry- je bent een geweldige dichter(res) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: iskobar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||