Ik bouw zachtjes weer de stenen
Ik bouw zachtjes weer de stenen
Je brak mijn muren zonder excuses
Eén voor één in duizend en één stukken
Mijn verdediging mijn thuis mijn alles
De controle nam je zoals teugels over
Ik werd blootgesteld voor realisme
Waar zijn mijn dromen nu gebleven?
Je gaf geen antwoord op mijn vragen
Omdat woorden gevaarlijk waren
De tijd heeft vat op mij gekregen
Ik heb geen weet meer van de dagen
Zonder muren rond mij heen, alleen
Ik ben de mens op zoektocht ver verloren
Ik bouw zachtjes weer de stenen
Het deken voor mijn bange nachten
Een wering voor de brandende zon
Ik wil geen inbraak in mijn hart
Reacties op dit gedicht
| darkmind: | Zondag, augustus 17, 2003 15:11 |
| tis waarschijnlijk megacliché, maar ik kan niet anders reageren dan dat deze weer prachtig is heel sprekend, mooie beelden graag gelezen lieve groeten, gewoon ik ps: don't let them get to you, girl |
|
| diddo: | Donderdag, augustus 14, 2003 23:03 |
| ik ben jouw deken als jij het koud hebt, en je muur als je bescherming zoekt. | |
