Vader
De ochtend bracht dauw,
dat zich twinkelend op je snor,
tot druppels liet vormen,
De lente bracht een bloementuin,
schoefelend tussen een regenboog,
lachend een met de natuur,
Zomdergroet kwam binnen,
als vlagen door de achterdeur,
zette warmte om in liefde,
Het witte van de sneeuw,
bracht parels in je ogen,
was jij het,
of heeft de natuur me voorgelogen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 16, 2003 20:48 |
| * wat wenkt mij deze dag, vader van mijn vroegte tot je late levensavond, wat blijft er van jou nu jij me niet zien kan, van mij waar ik alleen denkend aan eens m’n kleine bekijk. * groetje, hans |
|
| tim balthazar: | Zaterdag, augustus 16, 2003 18:19 |
| heeel mooi groetjes |
|
| lani: | Zaterdag, augustus 16, 2003 16:29 |
| één en al pracht!! x-x-x |
|
| Jacobs Ivan: | Zaterdag, augustus 16, 2003 14:11 |
| woow PRACHTIG !!!! *** *** *** |
|
| xavion: | Zaterdag, augustus 16, 2003 13:39 |
| :) Mooi! Liefs... |
|
| artemis: | Zaterdag, augustus 16, 2003 13:05 |
| ik zou het niet weten... mooi geschreven meis |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||