Vastloper

Ik zit klem als ik weet niet wat.
Benauwend in een diep zwart gat.
Het spookt maar door mijn hoofd.
Mijn ziel en hart gekloofd.
Ze zouden samen moeten zijn.
Voel alleen die ontzettende pijn.

Respect waar is het gebleven.
Kan ik ooit de liefde beleven.
Men zegt ik neem je serieus.
Maar achter af nee niet heus.
Gekwest door mezelf sta ik alleen
Vraag me af waarom alles verdween.

Wat beweegt een mens zich zo te gedragen
Van velangens of gevoel van onbehagen.
Allemaal vragen die mij gevoelens vergeten
Voel me ellendig koud en versleten.
Als een knot wol in de knoop
Lig ik met alles overhoop.

Zie niet eens iets positiefs.
Bang dat ik alles verlies.
Verliezen ja heb veel verloren.
Ben schijnbaar voor verliezen geboren.
Was het maar over want ik kan het niet meer verdragen
Maar wil me ook niet tot mislukking verlagen.
Weer een tweestrijd zoals zo vaak
Ik denk dat ik met alles maar staak.

Wat heeft het nu nog voor zin.
De liefde en het geluk komen mijn hartje maar niet in.
Maar toch als ik uit het zwarte gat omhoog kijk.
Zie ik licht, ...licht dat op jou lijkt.
Zou ik werkelijk het licht hebben gezien.
Licht ..... Das meer dan ik verdien.
Ik rijk mijn hand naar dat licht.
Wacht af of het licht voor mijn hand zwicht.