schreiden
Scheiden doet schrijven,
en schrijven zelf scheidt.
Een hart in 2 helften
aan tweevoud gewijd.
Een blaadje papier
en een zee zielestof.
Tweeledigheid hier,
tweeslachtigheid troef.
'T is eeuwig vergankelijk,
eerlijk gelogen.
Oneindig begrensd
is wat recht lijkt gebogen.
Geweten vergeten,
gezeten gaan staan
en de vragende antwoorden
fronsend verstaan.
'T is blijvend vertrekken
van velden naar wouden:
in pentrekken
trachten
't verzicht te onthouden.
18 augustus 2003
Reacties op dit gedicht
| Maine: | Dinsdag, augustus 19, 2003 22:03 |
| wouw over creativiteit met woorden gesproken. Ik heb voor de helft geen idee wat er staat, maar de woordspeling is geweldig | |
Over dit gedicht
| Auteur: Siegert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||