Nagels verkrast aan muren
voeten tot bloedens geschopt
lippen gekerfd door tanden
handen gebeukt tot blauw…
Gevochten in zilt zweet
gevloekt en gebeden
het bleef mij ongenadig
lichamelijke pijn…
Gewrichten vergroeien
asem voor leven ontbreekt
een kruiptocht door de hel
wie is dit waardig…
| nienke1605: | Maandag, april 04, 2005 15:34 |
| Weet je, misschien niet gepast bij dit gedicht, maar het doet me denken aan afkickverschijnselen wanneer je stopt met heroïne... Mooi geschreven... Nienke. |
|
| lani: | Donderdag, augustus 21, 2003 08:39 |
| is moeilijk dit waardig te dragen... of noemt men het waardig als je de schijn hoog kan houden? pijn doet gekke dingen met een mens... x-x-x |
|
| Carama Chad: | Donderdag, augustus 21, 2003 00:48 |
| he bah... wil ik ni ^__^ |
|
| meiske: | Donderdag, augustus 21, 2003 00:48 |
| Herkenbaar, lijden in stilte want klagen helpt niet, verlicht niet de pijn, maar af en toe een hardgrondige vloek, al in gedichtvorm, lucht voor een moment op.. Sterkte.. | |
| meiske: | Donderdag, augustus 21, 2003 00:46 |
| Auteur: Jeffry | ||
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||