KOUD
Koud
Een sneeuwbui
sluiert grijs in blauw.
Een sluimerende zon.
Wolken kolken
wit naar grauw.
Ogen warm,
handen hemelskoud,
verlangend,
jij en ik.
Je bent lief,
niet denken nu,
is alles wat je zei.
Je handen bonden
zonder woorden
mijn gevoel.
Op kentering
van denken
wil voelen
veilig zijn.
De afgrond lonkt,
de sprong gewaagd.
In’t niets
schijnt zon
nog zo vertrouwd.
Verwarmt mijn kou
jouw liefde nou?
wil melker
24/01/2001
Een sneeuwbui
sluiert grijs in blauw.
Een sluimerende zon.
Wolken kolken
wit naar grauw.
Ogen warm,
handen hemelskoud,
verlangend,
jij en ik.
Je bent lief,
niet denken nu,
is alles wat je zei.
Je handen bonden
zonder woorden
mijn gevoel.
Op kentering
van denken
wil voelen
veilig zijn.
De afgrond lonkt,
de sprong gewaagd.
In’t niets
schijnt zon
nog zo vertrouwd.
Verwarmt mijn kou
jouw liefde nou?
wil melker
24/01/2001
Reacties op dit gedicht
| Firebolt: | Zaterdag, februari 24, 2001 19:03 |
| Prachtig, Wil....en idd.... woorden zijn soms overbodig... | |
| joëlle: | Zaterdag, februari 24, 2001 11:48 |
| Lieve Wil, een prachtig gedicht weer...verlangen..onzekerheid...heel erg mooi! Soms hoefen woorden er niet te zijn wil je weten dat je van elkaar houdt! Liefs Joëlle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||