Herfstnacht I
De zenuwen van de wind
strak gespannen
zijn grijze slapen
kondigen de naderende zondvloed aan
de wolken voelen
reeds koud aan
tegen het fletse panorama
het duister begint zich
te ontluiken
kleur
enkel te ontdekken in bomen
doch,de blaad'ren zijn vaal
en wenen om dit palliatief landschap
de zon nu helemaal opgebrand
koningskoppel van
regen en schemer
openen de dans van de nacht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||