Herfstnacht II
Regen en schemer
zijn weggelopen
voor de stralen van de maan
ze opent het ballet van de nacht,
een wals
met duizend en één sterren
dan komen de kometen
gracieus, ietwat blasé
en dansen een tango
in de schaduw van de zon
kijk ik
aandachtig sla ik mijn hoofd neer,
zuchtend mijmer ik :
nog effe plassen
en dan zachtjes sterven
onder het theater van duisternis
in de doodlopende straat.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||