blauw is liefde
in de hemelsblauwe kamer
waar wij het bed
in liefde deelde
de sterren hun schittering
over de hartstocht straalde
heerst nu onrust
in de slaaploze nachten
alsof de muren nog steeds
vol heimwee op jou wachten
wat ooit was is nu voorbij
gegaan
alleen de leugens
blijven op de kale muren staan
---<*>---
*
*
*
Reacties op dit gedicht
| lani: | Zondag, augustus 31, 2003 17:52 |
| dit is melancholie, droefheid die door je heen gaat... mooi! x-x-x |
|
| victor ruhlmann: | Donderdag, augustus 28, 2003 00:34 |
| Verscheurend mooi. | |
| arie: | Maandag, augustus 25, 2003 15:30 |
| Pijnlijk mooi Pram.... Fictie toch hoop ik he... Liefs Arie |
|
| Erna Muermans: | Maandag, augustus 25, 2003 11:56 |
| prachtig je pennetrek triest het gevoel dat je beschrijft liefs erna |
|
| Lauke: | Maandag, augustus 25, 2003 11:48 |
| mmm... een gevoel dat je heel mooi vertaald hebt... | |
| Green Tea: | Maandag, augustus 25, 2003 11:20 |
| Mooi! De laatste zin alleen de leugen blijven op de kale muren staan...Er zijn zoveel mensen die zo blijven leven , zwaar... Mooi geschreven! Liefs , Green Tea. |
|
| tim balthazar: | Maandag, augustus 25, 2003 11:06 |
| heeeeeeeeeel mooi groetjes |
|
| passybloem: | Maandag, augustus 25, 2003 10:34 |
| hoe herkenbaar.. heel mooi.. liefs van passy xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pramodah | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||