Angst liet me fietsen
Weg fietsen van wat me achtervolgde:
Jaloezie, onzekerheid en angst
Ik fietste mijn benen uit mijn lijf
Maar was de negativiteit wel kwijt
Voelde me leeg
De rottingslucht al inademend
Het bos in gereden
Liet de rust me overweldigen
Ik lag daar op de grond, ons plekkie
Mijn gevoelens vervaagde al snel
De zon scheen op mijn gezicht
Eindelijk helder denken
Denken aan wat was gezegd
Jaloezie was niet nodig
Hij houdt van mij, mij alleen
En ik hou van hem, van hem alleen
Op een manier zoals alleen wij twee kunnen
Hij was degeen die ik mijn hele leven zocht
Maakte me compleet, liet me herleven
Gaf me een nieuwe kans om gelukkig te worden
Dat we het niet eerder zagen
Vanaf het begin, voorbestemt
Liefde groeide verscholen in onze vriendschap
Mij werd vertelt gisteren
Dat als dit zo diep ging, dit gevoel
Dan zouden we voor altijd bij elkaar blijven
De dingen die je me vertelde
Ze gaven me wat zekerheid
Maal er niet meer om
Toch blijft het moeilijk
Naar je vriendin luisteren
Over hoe ze wel niet verliefd is op ronald
Maar ik weet
Hij houdt van mij, mij alleen
En ik van hem, hem alleen
Ondanks niet gegeven toestemming
Blijft deze liefde toch bestaan
En wordt het alleen maar sterker
Ik wil hem nooooit meer kwijt
Ik geef zo veel om hem, en hij om mij
Dat is alles wat er telt
Het vertrouwen zit diep
In hem en mij, het komt wel goed
Voor altijd bij elkaar, met zekerheid
Zo jong als ik nu ben
En de zekerheid die ik daarvan al heb
14 en 17 jaar, samen één
Kun je op mijn leeftijd
Al DE liefde van je leven tegen komen?
Ja… want het is mij tegemoet gekomen
Ogen sluiten zich, glimlachend
Gelukzalig, vredig in deze rust
Staat op en rijdt weer weg
Naar huis toe, glimlachend
Genietend en gelukkig
Met mijn leven, met hem…