ik voel me al die tijd al schuldig,
omdat ik die ene dag heb gelachen en plezier gemaakt,
ook al wist ik toen nog van niks,
ik voelde me op die dag al raar,
alsof er iets ging gebeuren,
iets wat mijn hele leven zou veranderen,
maar zo snel als dat gevoel opkwam,
zo snel liet ik het ook verdwijnen,
nu weet ik dat ik had moeten luisteren naar wat ik voelde,
ik weet dat het mijn schuld niet is,
ik heb els niks misdaan,
maar toch voel ik me schuldig,
ik kan niet begrjipen dat ik toen plezier maakte,
en zij zat voor haar leven te vechten op da moment,
iedereen zegt da ik mij nie schuldig moet voelen,
maar het blijft door mijn hoofd spoken die hele dag zie ik soms voor mijn ogen opnieuw,
op het moment da we aan het lachen waren,
het moment da ik thuis kwam en dat mijn hele leven veranderde,
het moment dat ik niet meer kon stoppen met wennen,
dat iedereen mij vast pakte en me probeerde te troosten,
al wou ik toen het liefst naar mijn kamer gaan en er niet meer uit komen!
====================================================
dit gaat over de dag van toen ik hoorde dat elsje dood was! de dag dat mijn hele leven veranderde