Ooit.
Stiekeme versjes,
op een vodje papier.
Waarom zit ik niet bij jou om te schrijven,
maar alleen hier?
Is het de waarheid,
die jou te zeer kwetst?
Of was ik fout,
heb ik het niet beseft?
Mijn liefde deemstert langzaam weg.
Bij elke letter die ik schrijf,
elk woord dat ik zeg.
Ik ben geen groot dichter,
geen verhelderende geest.
Eens zal men over mij zeggen:
hij is er geweest.
op een vodje papier.
Waarom zit ik niet bij jou om te schrijven,
maar alleen hier?
Is het de waarheid,
die jou te zeer kwetst?
Of was ik fout,
heb ik het niet beseft?
Mijn liefde deemstert langzaam weg.
Bij elke letter die ik schrijf,
elk woord dat ik zeg.
Ik ben geen groot dichter,
geen verhelderende geest.
Eens zal men over mij zeggen:
hij is er geweest.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Woensdag, augustus 27, 2003 12:51 |
| waarheid kwetst...schrijf je gevoelens of gedachten gewoon maar verder op...het lucht op...;-))) liefs,margot |
|
| tim balthazar: | Woensdag, augustus 27, 2003 09:33 |
| wel heel mooi | |
| tim balthazar: | Woensdag, augustus 27, 2003 09:33 |
| geef zasan gelijk wie van deze site zal immers ooi een 'groot' dichter worden groetjes |
|
| Zasan: | Woensdag, augustus 27, 2003 08:13 |
| Pfff, geeft dat wat? Je schrijft wat je denkt en zo is het goed. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||