Litteken
In struiken gedoken,
weg van alles.
Wachtend op rust,
zittend ondergedoken.
Getier,
en een slag.
Vallende bloeddruppels,
twee, drie, vier.
Tranen als golven,
over twee warme wangen.
Strepen kerven littekens,
als klauwen van wolven.
Ik hou me stil, en loer,
lopend door een kil huis.
Zoekend naar mijn eigen ik,
gevonden op de badkamervloer.
weg van alles.
Wachtend op rust,
zittend ondergedoken.
Getier,
en een slag.
Vallende bloeddruppels,
twee, drie, vier.
Tranen als golven,
over twee warme wangen.
Strepen kerven littekens,
als klauwen van wolven.
Ik hou me stil, en loer,
lopend door een kil huis.
Zoekend naar mijn eigen ik,
gevonden op de badkamervloer.
Reacties op dit gedicht
| lente: | Woensdag, augustus 27, 2003 21:53 |
| Echt om stil van te worden... maar wel kei mooi verwoord! greetzzz |
|
| Ton Rijkers: | Woensdag, augustus 27, 2003 21:05 |
| Hoi Hobbeske, Aangrijpend...maar wel mooi..ofschoon geboren uit verdriet... Groetjes, Ton |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hobbeske | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||