Is het echt zo leuk,
om mijn leven een hel te maken,
mij te kleineren, uit te schelden?
Ben ik dan echt niet meer waard?
Beteken ik dan niets voor jou?

Weet je dat ik je bijna geen opmerkingen durf te maken?
Ik ben bang van je reactie.
Als ik echt kwaad ben ,
moet ik al mijn moed samenrapen.
Als ik tegen je roep is het uit onmacht,
als je dan zo naar me kijkt,
op me neerkijkt, krimp ik ineen.

Ik voel me slecht als ik kwaad ben,
ik voel me schuldig als ik naar je roep,
voel jij dat dan niet, als je naar me roept?

Ik weet niet meer wat ik moet doen,
ik zie je graag, en ik wil je van het slechte pad houden.
Maar hoe moet ik dat doen,
hoe moet ik dat uitleggen?
Ik ben bang voor mijn kleine broertje,
voor wat hij wordt
en ik ben bang voor zijn reacties.
Snap jij hoe het zover is kunnen komen?
Besef je soms wat je me aandoet,
ik wil echt het beste voor jou,
je bent nog altijd men kleine broertje.