brug
ik heb op de brug gestaan,
klaar naar het water te springen,
maar ik kon mij, vreemd genoeg,
toch nog net op tijd bedwingen.
ik heb op de brug gestaan,
vanwaar ik mijn leven weer zag.
dan dacht ik aan morgenvroeg
en mensen, een paar, die ik mag.
ik ging van de brug vandaan,
klaar naar het later te willen,
door het nu niet te verspillen.
ik ging van de brug vandaan,
vanwaar mijn zijn opnieuw begon
voor de dood, voorgoed, overwon.
::: david troch :::
uit 'voor het ontslapen gaan', bundel premature gedichten 1993-2000