klein en angstig
Klein en angstig
Oneindige stukken land
Zeeen zonder eind
Gebouwen die de wolken reiken
Sterren groter dan de afstand naar hun toe
Tijd zo groot als dag en nacht
Miljoenen mensen elke dag weer
Ik kijk tegen de wereld op
en de wereld kijkt op mij neer
Ik trek me terug in het meest verre hoekje
Klein en angstig
Oneindige stukken land
Zeeen zonder eind
Gebouwen die de wolken reiken
Sterren groter dan de afstand naar hun toe
Tijd zo groot als dag en nacht
Miljoenen mensen elke dag weer
Ik kijk tegen de wereld op
en de wereld kijkt op mij neer
Ik trek me terug in het meest verre hoekje
Klein en angstig
Reacties op dit gedicht
| xxx jan xxx: | Dinsdag, juli 23, 2002 22:55 |
| voel me wel veilig in een hoekje..kun je niet in je rug gestoken worden..zijn mensen vaak erg goed in. liefs, xxx jan xxx |
|
| Cyris: | Dinsdag, augustus 14, 2001 12:15 |
| zo voelen we ons allemaal wel eens. Mooi gedicht!! Liefs Cy |
|
| Danielle///: | Woensdag, juni 13, 2001 12:55 |
| heel mooi....... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Carlijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||