Wondere van de zon
WONDERE VAN DE ZON
het gras op kniehoogte,
de bomen die ruizen in de wind,
geen mens te bekennen,
niemand die op deze plek is.
de zon is aan het zakken,
het rode licht betovert,
de omgeving tot een sprookje,
alleen wonderlijke wezens missen.
hier op deze wonderplek,
wil ik wel blijven nooit meer,
vertrekken maar helaas,
het leven wacht op mij.
30-08-03
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: hadassah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||