beu
ik ben het verschrikkelijk beu
dat ze 2 gezichten hebben
en om de minste kromming
die mijn lijn ontsnapt
al om weten te keren
ook het venijn in hun staart
groeit met de jaren aan
en hun ogen zijn kristallen bollen
vol van wat ze willen zien
ik ben beu in een ziekebed
te ontwaken, waar wolven
om de laatste puf likkebaarden
ze zien de onbegrepenheid niet
die in mijn lichaam uitgroeit
tot een wilde doorn
die alle vingers scherp is
dat ze 2 gezichten hebben
en om de minste kromming
die mijn lijn ontsnapt
al om weten te keren
ook het venijn in hun staart
groeit met de jaren aan
en hun ogen zijn kristallen bollen
vol van wat ze willen zien
ik ben beu in een ziekebed
te ontwaken, waar wolven
om de laatste puf likkebaarden
ze zien de onbegrepenheid niet
die in mijn lichaam uitgroeit
tot een wilde doorn
die alle vingers scherp is
Reacties op dit gedicht
| Gracia Groen: | Maandag, september 01, 2003 21:39 |
| Krachtige beelden. Een bijzonder gedicht. | |
| Erna Muermans: | Zondag, augustus 31, 2003 21:02 |
| weer een gedicht om U tegen te zeggen prachtig verwoord man liefs Erna |
|
| waterval: | Zondag, augustus 31, 2003 18:27 |
| zeldzaam mooi zoals jij deze gevoelige woorden aan elkaar rijgt..... liefs,... van waterval~~~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||