ik ben geen ezel, stoot me en stoot me
telkens aan mijn eigen domheid
naief om te denken dat ik vrij van zonde ben,
vrij ben
gegeseld moet ik worden met ijz'ren zweep
mijn gitzwarte rug straalt van valse trots
sla het uit me, sla me, sla me
tot ik buig...
mijn oorlog is jammerlijk mislukt
ik ben gevangene van mezelf, van jou
het doet er niet meer toe
drink mijn bloed, knars mijn tanden
en sla me, sla me
tot ik huil...
zwarte inkt, want ik ben geen mens meer
slechts een schim van mijn duivel
de strop trekt, schuurt
duw me van mijn schavot
opdat ik duizend doden langzaam sterf
en misschien weer menselijke vorm aanneem
te zuiver, te puur als de zon
straal je boven mijn schamel hoofd
maar bovenal, sla me, sla me
tot ik begrijp
| Stompie: | Woensdag, januari 14, 2004 16:34 |
| Ik denk dat het leven je al hardhandig genoeg aanpakt. Klappen zijn vooral goed voor een schuldgevoel. Schuld leidt tot inzicht zegt Palmen - is dat misschien een troost? | |
| Nicolass: | Zondag, september 07, 2003 22:16 |
| WAUW!!!!!! prachtig gedicht mooi geschreven echt knap | |
| victor ruhlmann: | Vrijdag, september 05, 2003 22:18 |
| Imponerend. De kracht van de woorden is aangrijpend.De tragiek is inspirerend en het laatste woord weer een begin. | |
| vlinder538: | Maandag, september 01, 2003 15:00 |
| wat een meesterwerk.. heel erg mooi... wel erg teurig... maar mooi! | |
| waterval: | Maandag, september 01, 2003 10:09 |
| Wauw!!! Schitterend....!!!! liefs,... van waterval~~~ |
|
| Auteur: aseos | ||
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2003 | ||
| Thema's: | ||