Vrienden vullen gaten in

het geheugen, zij zijn simpelweg

boekensteunen

Geschriften vol van vergeten

herinneringen die zij kosteloos

voor je op rakelen

Op verjaardagen of andere

samenkomsten ongedwongen

zijn zij puur als bronwater

Rechtstreeks uit de grond

vol mineralen

Ben ik kristal dus breekbaar

blinkend poetsen zij mij glimmend

broos geluk tot mijn ter aarde

bestelling zullen ze zingen hard

en uit de maat

Dansen tot de dood ons scheidt

laat het gele goud rijkelijk vloeien

en dan toosten we handen in de

lucht op onze wereld die op zijn

grondvesten beeft

Onderwerp ik me aan hun gezag

zij koning en ik onderdanen

van ons land met eigentaal vol

ongeloof en liefde over onze eigen

misselijkmakende schoonheid

Die zo robuust afsteekt tegen zijn

omgeving van onbegrip en vertwijfeling

die moedwillig door ons gezaaid

wordt bij elke handdruk en ieder

lief gesproken woord