Er is zoveel gebeurd,
in zo'n korte tijd.
Ik voel mezelf opgesloten,
en wacht tot ik word bevrijd.

Verwachtingen worden groter,
de druk steeds meer.
Ik hoop dat het voorbij is,
maar tevergeefs keer op keer.

Het stapelt zich maar op,
en mensen blijven komen.
Vol problemen, verhalen,
en mislukte dromen.

Ik heb ook niet overal,
een oplossing voor.
Maar ik blijf vechten,
en ga maar door.

Ik kan er niet voor weglopen,
het haalt mij altijd weer in.
Dus mezelf er voor verbergen,
heeft helemaal geen zin.

Ik wacht wel af,
op wat komen gaat.
Maar ik weet wel,
dat mijn liefde veranderd in haat..