Vanavond
Vanavond zal ik je weer zien,
vijf minuutjes, misschien tien.
Het liefst zou ik je weer
in mijn armen willen sluiten.
Maar dat wil je niet meer,
je houd me buiten.
Mettertijd zal de pijn wel vergaan,
en denk ik ook niet meer daaraan.
Tot dan huil ik tranen met tuiten.
Een eenzame vogel,
achter beslagen ruiten.
vijf minuutjes, misschien tien.
Het liefst zou ik je weer
in mijn armen willen sluiten.
Maar dat wil je niet meer,
je houd me buiten.
Mettertijd zal de pijn wel vergaan,
en denk ik ook niet meer daaraan.
Tot dan huil ik tranen met tuiten.
Een eenzame vogel,
achter beslagen ruiten.
Reacties op dit gedicht
| dromertjen: | Donderdag, september 04, 2003 21:23 |
| mooi, echt waar, heel knap | |
| Galadriëlle: | Donderdag, september 04, 2003 20:54 |
| Prachtig zoals je dit gevoel omschreven hebt.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2003 | ||
| Thema's: | ||