Nooit alleen
Ik wou dat ik m'n gevoelens kon uitten
Dat ik kan zeggen wat ik bedoel,
zonder op een stilte te stuitten
Ik kan de juiste woorden niet vinden,
mijn hoofd weet niet wat m'n hart bedoeld
Niemand kan mijn wonden verbinden,
omdat ik niet kan uitleggen hoe dit voelt
Het liefst sluit ik me af
even weg van iedereen
Ik veeg de tranen van mijn wangen af
gevoelens komen nooit alleen...
Reacties op dit gedicht
| Jilleke: | Woensdag, maart 07, 2001 19:35 |
| verdriet is een zalf op de wonde van het woord... Sterkte |
|
| Denise Depresse: | Dinsdag, februari 27, 2001 07:30 |
| Heel mooi gedicht Renate, en heel veel sterkte... Liefs, Denise |
|
| Elentir: | Maandag, februari 26, 2001 23:30 |
| Maar tranen nemen een deel van de gevoelens mee en op een dag weet je de woorden en zal je ze vertellen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||