brok
Voelde m'n hart in mijn hoofd bonsen
Kreeg een rood kleurtje
En er kwam een brok in m'n keel
Slikken was daardoor bijna onmogelijk geworden
Je keek me aan
De teleurstelling stond op je gezicht te lezen
Je keek weg
En je hebt de hele middag niet meer op gekeken
De brok in m'n keel was van vreugde
De brok is niet meer verdwenen
maar hij bleef er niet zitten om dezelfde reden
Verdriet
Om de zoveelste vriend...
Kreeg een rood kleurtje
En er kwam een brok in m'n keel
Slikken was daardoor bijna onmogelijk geworden
Je keek me aan
De teleurstelling stond op je gezicht te lezen
Je keek weg
En je hebt de hele middag niet meer op gekeken
De brok in m'n keel was van vreugde
De brok is niet meer verdwenen
maar hij bleef er niet zitten om dezelfde reden
Verdriet
Om de zoveelste vriend...
Reacties op dit gedicht
| Carline: | Woensdag, september 10, 2003 14:51 |
| mooi gedicht... ik kan het blijven herhalen, je verwoord alles zo mooi! is de brok al weg??? je weet dat je nooit van jouw eigen brok kan sterven hé...hoe raar het ook klinkt of lijkt!(of hoe raar ik het verwoord ;-)) knufs Carline |
|
| joni heylens: | Zaterdag, september 06, 2003 12:12 |
| Als dit om de persoon gaat die ik denk, dan zou je je wel is kunnen vergissen, dat hebben we gisteren op msn maar al te duidelijk gemerkt, niet? kus en knuf, Jonike |
|
| greet1002: | Vrijdag, september 05, 2003 21:26 |
| (}) Over wie gaat het eigenlijk? Hopelijk niemand die ik ook ken, want dan zou ik me schuldig voelen dat ik er niets van gemerkt heb, gelukkig heeft die persoon jou nog dan hè:) xxx Greet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: @Kakien@ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2003 | ||
| Thema's: | ||