De tuin van mijn hart
Ik begrens mijn eigen liefde
uit bescherming van mijn hart
Ik kan mij niet volledig geven
want dat kost me nog mijn leven
Maar toch blijf ik zo verward...
Je vraagt me om wat hoop
wat in de tuin van mijn hart moet groeien
Maar dat kan ik je niet bieden,
moet eerst mijn eigen onkruid wieden
voordat er iets moois kan bloeien
Je komt die ochtend bij me
met een schoffel en een schep
helpt me het onkruid uit te roeien
zodat mijn liefde weer kan groeien
ik weer ruimte overheb
Samen zaaien we de zaadjes
van een lang, gelukkig leven
zodat we het kunnen plukken
-als het met de oogst wil lukken-
en ik mijn liefde weer kan geven
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Vrijdag, januari 23, 2004 03:36 |
| eeeeej ik was even door je gedichten aan het snuffelen ( of moet ik spitten zeggen in dit geval;-)) en ja die lijkt wel wat op mijn dichie. erg mooi trouwens, maar dat is oud nieuws;-) liefs van amber |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, september 06, 2003 15:34 |
| de mens is van aarde samen gemaakt naar het evenbeeld van god om toch eens geraakt het lot tot een tuin te beleven. groetje, hans |
|
| chloe de bruyn: | Zaterdag, september 06, 2003 14:30 |
| waar koop je die zaadjes ,ik ben met de tuin bezig,patty | |
| jazzzz: | Zaterdag, september 06, 2003 11:08 |
| Heel mooi!!! Liefs, |
|
| snottebel: | Zaterdag, september 06, 2003 08:20 |
| prachtig! Hoop dat je de vruchten plukken zal! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2003 | ||
| Thema's: | ||