Mislukte Inkeer
Druppels zout water
verdwijnen langzaam
met de tijd blijft slechts een kater
Het zwarte gat achter in mijn ziel
gapend groot zodat
ik er telkens weer inviel
ALs een reflex grijp ik me vast
bij voorbaat wetend
dat de schoen echt nooit meer past
Het doolhof is me kwijt geraakt
overgroeit met bladeren
heb ik de strijd gestaakt
Een held zonder grootse daden
naar het hoe en waarom
kan ik slechts raden
Waarschijnlijk was ik voorbestemd
om door mezelf te worden afgeremd
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2003 | ||
| Thema's: | ||