Teniet gedaan Liefdesverdriet
Ergens in een trein keek ze me aan
Ik schreef zojuist nog een gedicht
Ze kroop dicht tegen me aan
Van over mijn schouder keek ze in mijn schrift
De laatste woorden:‘Ik hou van jou.’
Sloeg ze mijn boekje dicht
Vragend met haar diepe blauwe ogen
Draaide ik mijn gezicht om
Een blik had nog nooit zo zwaar gewogen
Ze vroeg me wat ik zoal schreef
De drang haar lippen aan te raken
Puntgaaf gezicht alleen haar neus een beetje scheef
Mijn antwoord hield ergens op en
zonder dat ik wist waar het begonnen was
Haar glimlach verklapte dat het klopte
Ze wilde weten waar ik naartoe reisde
Want zij ging met me mee
Geen besef hoe ze haar glimlach
in mijn verdriet verspreidde
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2003 | ||
| Thema's: | ||