Hoer in parelmoer
Ons ontmoeten
Zijn als vuile vlekken aan het oppervlak
Het innerlijk verwelkomen
Is lang geleden in zon verbleekt
De overweldigende
Hitte van mijn falen
Bij elk
Ontmoeten is alle kleur
Verdwenen
Zijn bitterheid die is gebleven
Bij elk vertoeven
Is de tijd in zijn gezichtsveld
Twintig jaar versteven
Voor hem blijf ik de hoer
In parelmoer
Heb vaak met een open
Gezicht hem aangekeken
Maar in de scheur van
Gebroken licht ligt
verdronken vriendschap, duister en
dicht
Reacties op dit gedicht
| Lava Levenslust: | Maandag, december 25, 2006 19:45 |
| prachtig... Ik moet je andere gedichten ook nog maar eens lezen. Misschien ken je me nog, uit een ver verleden :) ''k Heb me hier terug aangemeld onder een nieuwe naam. Ooit noemde ik je papa gunther... groetjes, Annelies |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, november 11, 2003 19:46 |
| ~~~~0~~~~ = ik drijf op stilte en verbazing! | |
| lani: | Dinsdag, september 16, 2003 17:15 |
| het is hard en het doet pijn... wonderlijk weef je je woorden. liefs x-x-x |
|
| Sheena: | Maandag, september 08, 2003 02:26 |
| hum hum en poetst haar oesters nog eens op, hoef me hopelijk niet aangesproken te voelen ? *knipoog* Sheen |
|
| free: | Zondag, september 07, 2003 17:31 |
| prachtige poezie.... de titel vond ik al prachtig 'een hoer in parelmoer' heel diep en mooi gunther liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2003 | ||
| Thema's: | ||