Verloren Hoop
Verloren Hoop
-------------
Omgeven door een stenen bunker
Waar het hart niet meer door schijnt
Ondoordringend metaal van donker
Waarin elke hoop tot leven weer een beetje verdwijnt
Door eenzame straten van geluidloze stilte
Die oorverdovend zijn voor een menselijke ziel
Pijnigen deze als letsels met diepe wonden
Die de innerlijkheid alles behalve goed beviel
Ogen zijn gesluierd met verkrachte illusies
Zien niets meer van goed of kwaad
Als een nachtmerrie door vlaktes van de hel
Overtrokken van bliksem en donder in een stormachtig gewaad
Tasten in de gore modder van bloed
Ruiken alleen de geuren van de dood
Bederf en verminking laat zich hier een spoor na
Waar een verminkte geest alsmaar meer van genoot
Toon Uw genade
Laat deze verwelkte roos weer bloeien
Breng de hoop weer in het leven
En laat de levenskracht weer gloeien...
Reacties op dit gedicht
| margot: | Dinsdag, september 09, 2003 14:27 |
| aangrijpend...diep,maar héél mooi liefs,margot |
|
| Ana (stacia): | Maandag, september 08, 2003 09:57 |
| Eén van je beste, Slayer - hoe zwaar het thema ook is. Hoop : iets dat niet te grijpen is, maar toch oh zo belangrijk. Knap verwoord. Dikke zoen en knuffel ana |
|
| schaapje: | Maandag, september 08, 2003 09:55 |
| Dit is zeker heel mooi verwoord... Knuffff... Rustig aan lieverd... liefs schaapje |
|
| maneschijn: | Maandag, september 08, 2003 09:36 |
| :O !!!!! Wauw lieffie... Dat heb je hier prachtig verwoord! De schoonheid van dit gedicht heeft me aangenaam verrast... De inhoud is wel net ietsje minder natuurlijk... Ik heb niet eens een idee of het over jezelf gaat, maar ik krijg het pijnlijke gevoel van wel... Daarom hoop ik megahard met je mee en geef ik je een hele zachte knuffel *twee zachte armpjes om je heen* liefsss x maan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2003 | ||
| Thema's: | ||