Voetstuk
Van alles wat ik zeggen kan
is de waarheid niet genoeg
Medelijden, sympathie
niks van waar je mij om vroeg
Door diepe dalen en valleien
zijn we samen heengegaan
om er nooit meer uit te komen
voor altijd roerloos blijven staan
Een leegte die zelfs tijd niet op kan vullen
Ook woorden halen hier niks uit
En daden? Ach, je mag het hopen
maar: niks dan verschoten kruid
Een eeuwigheid vol tranen
liet ik achter in je ziel
Ik liet het allemaal gebeuren
toen ik van mijn voetstuk viel
Reacties op dit gedicht
| *_BamBii_**: | Zaterdag, september 03, 2005 14:25 |
| Wouw,, dat een mens zoveel emoties in 1 klein gedicht kan zetten! ik sta versteld! schitterend gedicht XxX veel geluk *_BamBii_** | |
| darkmind: | Woensdag, september 10, 2003 23:08 |
| herinneringen... prachtig gedichtje lieve groeten, Darkmind |
|
| sunset: | Dinsdag, september 09, 2003 12:16 |
| Gevoelig-mooi, diep-triest en hunkerend geschreven. Liefs / sunset |
|
| jazzzz: | Dinsdag, september 09, 2003 10:32 |
| Hoe kan 'n gedicht zo prachtig, en tegelijkertijd zo verdrietig zijn? Kippenvel... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2003 | ||
| Thema's: | ||