levenslang
radeloos bonkend
op de muren in mijn kop
schreeuwend tegen koude steen
hoort niemand het geklop
kan handelen noch spreken
vast in mijn zelfgebouwde cel
maar net die dingen zeggen en doen
wil ik zo graag wel
als gevangene van mijn geest
naar buiten toe slechts schijn
geluidloos schreeuw ik
...laat mij zijn
op de muren in mijn kop
schreeuwend tegen koude steen
hoort niemand het geklop
kan handelen noch spreken
vast in mijn zelfgebouwde cel
maar net die dingen zeggen en doen
wil ik zo graag wel
als gevangene van mijn geest
naar buiten toe slechts schijn
geluidloos schreeuw ik
...laat mij zijn
Reacties op dit gedicht
| esstella: | Zondag, september 14, 2003 13:39 |
| heey schatje, trek je nix van anderen aan, wees gewoon jezelf. ze moeten nie zeuren. niemand is hetzelfde. kom op. je kunt het wel. -xxx-jes essie p.s: vind het een super mooi gedicht |
|
| kimaben: | Dinsdag, september 09, 2003 23:35 |
| heel mooi, herken mezelf er helemaal in! kus kim |
|
| Brigie: | Dinsdag, september 09, 2003 23:30 |
| ik hoop dat iemand je hoort! nooit opgeven! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beats | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2003 | ||
| Thema's: | ||