Een klein hoekje...
Met roodbetraande ogen
keek je me trillend aan
je vroeg me, “Tante Doortje,
heb je de auto al zien staan”?
Je was plotseling uitgeweken
omdat er een poesje overstak
maar de auto van je ouders
zat nu behoorlijk in de prak.
Maar je moet bedenken
al is de troost maar klein
dat poesje dat daar liep
had ook een kindje kunnen zijn.
Je reageerde toch op tijd
en dat is niet verkeerd
wel jammer van de schade
maar die wordt wel weer gerepareerd.
Van je zoontje kreeg je een standje
het was een komisch gezicht
en ik moest stiekem lachen
want ik had weer een gedicht.
Reacties op dit gedicht
| arie: | Donderdag, september 11, 2003 15:24 |
| Een mooie manier om de schade te verzachten Doortje met mooie woorden. Ik las je met een breede glimlach ;) Liefs Arie |
|
| chloe de bruyn: | Donderdag, september 11, 2003 11:38 |
| herken dit doen wij nog voor een vogeltje,ah lief geschreven vind ik ,patty | |
| Stompie: | Donderdag, september 11, 2003 11:12 |
| Voor een poesje maak ik graag een zijsprong. Prachtig hoe jij anekdotes kunt optillen tot een gedicht, Huting! |
|
| green eyes !: | Donderdag, september 11, 2003 10:29 |
| ja een geluk met een ongeluk kan je zeggen, knuffie marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2003 | ||
| Thema's: | ||