Tussen de snelweg en de grens,daar tussen het groene lover
daar ligt mijn durpke,rustig en pover.
Geflankeerd door industrie en natuur
het veranderd van uur tot uur
nooit dezelfde blik,
nooit dezelfde ik.
Alles gaat gewoon zijn gang,
en dat maakt me toch wel bang.
Waarom geen plaats meer voor het boerenleven?
generaties lang hebben ze alles gegeven!
En nu de natuur zijn gang mag gaan,
is het met de boeren gedaan.