'Ik ben te mooi voor foto's',

sprak zei met

te veel lucht en rollende r, achter in haar keel

met een sjaaltje omwikkeld, roze poloshirt

opgestikte vlaggetjes

Ze was een jong vogeltje net uit het ei gekropen

schreeuwend fel pratende zuurstok

Om het koord op haar buik de nieuwste Nokia

haastig knipperend, ze nam op

'Nee ik sta even met iemand te babbelen, ben er zo.'

Haar vriend, uit de kluiten gewassen blaaskaak

golvend vet haar achter zijn oren, te lang

met eau de cologne gespeeld dus nadrukkelijk

aanwezig als hij rondtoert in zijn sportwagen

natuurlijk rood natuurlijk snel

'Schiet je nog op met die foto?', ze lachte naar me

de orthodontist had een goede klant aan haar gehad

prodent glimlach van duizende euro's

en de zon verbleekte even bij het zien

van zo veel schittering

Ik nam de foto, zij voor het plantsoen

bij die art deco prullebak, je kent hem wel

tussen haar benen het gras

op de achtergrond de bomen ruisend

Maar toen de polaroid uit het toestel zoemde

bleek dat ze gelijk gekregen had

hoe ik ook met het plaatje schudde

het bleef zwart

'Het is stuk', zei ze

Ik antwoordde:

'Nee, jij bent te mooi voor foto's'