de schimmen van de nacht
Als de zon
aan de horizon verdwijnt
en het donker wordt
verdwijnt ook
het zonnetje in mijn hart
Het duister om me heen
maakt me bang
Ik blijf alleen achter
met niemand anders
dan mezelf
Als zwarte schimmen
doemen de beelden weer op
waarvan ik dacht
dat ik ze verwerkt had
Tranen wellen zich op
maar komen niet naar buiten
huilen lukt
al lang niet meer
Hoe graag ik ook zou willen
...
Een nieuwe dag breekt aan
het wordt weer licht rondom mij
De schimmen van vannacht
berg ik zorgzaam weer op
tot de avond weer valt...
-*Freya*-
aan de horizon verdwijnt
en het donker wordt
verdwijnt ook
het zonnetje in mijn hart
Het duister om me heen
maakt me bang
Ik blijf alleen achter
met niemand anders
dan mezelf
Als zwarte schimmen
doemen de beelden weer op
waarvan ik dacht
dat ik ze verwerkt had
Tranen wellen zich op
maar komen niet naar buiten
huilen lukt
al lang niet meer
Hoe graag ik ook zou willen
...
Een nieuwe dag breekt aan
het wordt weer licht rondom mij
De schimmen van vannacht
berg ik zorgzaam weer op
tot de avond weer valt...
-*Freya*-
Reacties op dit gedicht
| Marlies: | Zondag, september 14, 2003 18:38 |
| Mooi... Je hebt een prachtige tekst gemaakt! Liefs |
|
| NeKe: | Zondag, september 14, 2003 17:10 |
| Mooi geschreven meis!! Weet dat je genoeg mensen rondom je hebt die juh willen helpen!! DIkke kuzz nele |
|
| ~#~paulke~#~: | Zondag, september 14, 2003 14:33 |
| mooi gedichtje, maar wel minder om te lezen dat je zoveel verdriet hebt sterkte en knuffel ~#~paulke~#~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: krekeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2003 | ||
| Thema's: | ||