Als troost geen troost kan zijn
Als verslagenheid zich aandient
zich meester van je maakt
Als verdriet zich in je nestelt
het tot in je diepste raakt
is geen troostend woord nog troost
Slechts stilte is dan woord genoeg
Eerst moet de pijn doorleefd worden
Voor verwerking is het nog te vroeg
Wanneer de wond nog vers is
en het bloeden niet gestelpt
dan kan troost geen steun bieden
is huilen het enige wat helpt
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Woensdag, september 17, 2003 16:59 |
| meis, wat kan jij ontzettend goed schrijven. *leest nog even verder bij haar gedichten* maar mijn mening dat je erg goed bent daar blijf ik zowiezo al bij;-) liefs van Amber |
|
| vinkje: | Maandag, september 15, 2003 16:12 |
| mooi geschreven en o zo waar | |
| zotte mie: | Maandag, september 15, 2003 15:16 |
| het is wel dat op zo een moment elke troostend woord (bijna) niets uithaalt... het kan dan goed doen dat iemand je knuffelt ofzo, maar al wat er gezegd wordt lijkt dan zo onbegrijpelijk, zo negatief... knuffies...xxx |
|
| jazzzz: | Maandag, september 15, 2003 12:58 |
| heel mooi verwoord liefs, |
|
| Ton Rijkers: | Maandag, september 15, 2003 11:13 |
| En toch..wil ik je wel troosten als je verdriet hebt... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2003 | ||
| Thema's: | ||