Volle Intercity II
Weer met beide billen op de vloer
die ijskoud over mijn rug omhoog kruipt
Omgekeerd angstzweet terug in de poriën
en zich daar herenigt met de huid
die verhit het vlees omklemd
Voor mijn part heet het vee vervoer
oncomfortabel opeen gepakt als sardientjes
in blik dus stinkend vet, vel aan vel geplakt
van hier naar daar worden verscheept om
gegeten te worden tot slechte adem
Die vanwege beklemmende lucht die
uit alle kieren lijkt te tochten op mijn
reukorgaan neer klettert als moezons
misselijk makende stank van ongeschoren
oksels, onderkinnen en venusheuvels
Dan kramp krijg van het overpeinzen
van deze situatie in mijn hoofd
een man die mijn pen het zwijgen oplegt
en mijn boek uit pure frustratie dichtslaat
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Dinsdag, september 16, 2003 00:02 |
| hehe oei ongeschoren oksels: lekker! (heheoei sorry) |
|
| jolanda vonk: | Maandag, september 15, 2003 22:57 |
| Mooi verwoord Han, voelde lijfelijk met je mee. Groet Jolanda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2003 | ||
| Thema's: | ||