Huisdier
Ik mis de avonden,
dat we samen wandelden.
Ook al waren het er weinig,
ik zal ze nooit vergeten.
Ik mis de momenten,
dat ik je vast mocht houden.
Tijdens die ogenblikken,
voelde ik me zeldzaam gelukkig.
Ook al was je moeilijk in toom te houden,
en luisterde je nooit naar mij,
toch voelde ik een band tussen ons.
De manier waarop je tegen me opsprong,
vrolijk en uitgelaten,
maakten van mij een ander mens.
Reacties op dit gedicht
| gefl*pte koekie: | Maandag, december 01, 2003 18:04 |
oh wat mooi |
|
| laura nicoli: | Woensdag, september 17, 2003 11:48 |
| das wel heel lief :) leuk als je je zo kan voelen over een diertje. ze kunnen je soms zo blij maken... veel liefs. laura |
|
Over dit gedicht
| Auteur: michael gandret | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2003 | ||
| Thema's: | ||