Cordoba Proloog
Soms valt er plotseling een scheutje geluid
uit de lucht
Van afgestorven klokkentorens
sirenes in de verte of een
dichtbijzijnde diepe zucht
Als het dan je oor bereikt zacht als
geknisper van krantenpapier
vergeet je vaak even wat je werk was
of wat ervan je verwacht wordt hier
Dan slaat je plaat over
ben je plots geen arbeider
maar een trotse struikrover
die niet piekert over werktijden
Dat je eindelijk kan voelen
wat je al jaren ziet
Zonder dat inspanningen als poelen
verwateren als door een gat van het vergiet
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Woensdag, september 17, 2003 23:34 |
| Godsamme, ik word nogal hyper van je gedichten.. (en t is weer nacht, dus dat kan in mijn geval slechts verval inhouden) Je doet me iets.. Telkens als ik weer rijst door t vergiet sta te rammen (en me afvraag waarom ik in Godsnaam iedere week maar weer rijst door t vergiet sta te rammen) krijg ik enorm veel zin ter compensatie iets buitensporigs te doen, iets wat de wereld zal veranderen (om vervolgens in mineur achter de computer plaats te nemen) hmm.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2003 | ||
| Thema's: | ||