jouw woorden
jouw woorden
botsen
als stenen
tegen me aan
ik doe alsof
het me niets doet
maar steeds opnieuw
voel ik me
alsmaar kleiner worden
jouw woorden
ze blijven maar komen
iedere keer opnieuw
waarom ben je niet
mijn papa van vroeger
waarom werd je
een man die ik niet ken?
Reacties op dit gedicht
| ~#~paulke~#~: | Woensdag, oktober 01, 2003 17:16 |
| komt wel goed, zeker wetenz k zal er altijd voor je zijn als je wil praten liefs ~#~paulke~#~ |
|
| brinkieloontje: | Donderdag, september 18, 2003 21:21 |
| eyz kom op he... je verdient ook een goei en gelukkig leve, laat je niej kenne! mensne veranderen.. niet altijd even leuk, maar soms kan je er nix aan doen... xxxx | |
| aaj-mij-konijn: | Donderdag, september 18, 2003 17:24 |
| laat je niet kleineren meis!! kleine saar word groot :D sterkte.. liefs, IZa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Vaneela* | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2003 | ||
| Thema's: | ||