| victor ruhlmann: | Dinsdag, september 23, 2003 20:33 |
| Aangrijpend.Vooral de eenzaamheid en verlorenheid is intens voelbaar in de climax en de woorden die de leegte proberen te vullen. | |
| Laurens Windig: | Maandag, september 22, 2003 20:49 |
| Indringend stuk werk dat alles zegt wat jij bedoeld! IK WAS EEN MENS! |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, september 20, 2003 00:16 |
| blauw is de nood van de bijna dode aan adem, stilgelegd tot het niet te houden is, rood is jezelf of je wilt of niet tot een terugkeer halen naar de levensdrift die zich weer gelden laat, naar de woede, die dan ingetoomd blijft zo je was, zich ook nu toch niet richt op zomaar binnenkomers voor wie je niet te sluiten bent, die je zo luid doen huilen dat de kat op de loop gaat zoals je tandeloos nat van tranen voor ogen staat. | |
| Sjacco: | Vrijdag, september 19, 2003 22:16 |
| Meerdere paradoxen hierin. En gelukkig.. Wie is die ik? Wel goed dat die ik bij zichzelf blijft en het eigen gevoel... Een ieder zou toch kwaad worden bij het aanschouwen... Maar je hebt heel mooi geprobeerd te luisteren naar die Ik en haar/zijn gevoel.. Nu heeft zij/hij gesproken met de mond dicht(geklapt)... | |
| jolanda vonk: | Vrijdag, september 19, 2003 20:41 |
| Schrijnend mooi, Jolanda | |
| Gracia Groen: | Vrijdag, september 19, 2003 20:33 |
| Je weet het weer zo krachtig te verwoorden. Mooi Erna. Groeten, Chris |
|
| Oorlam: | Vrijdag, september 19, 2003 16:51 |
| Wow indringend! | |
| klara165: | Vrijdag, september 19, 2003 16:49 |
| ja dat is m een raak gedicht | |
| eddy daemen: | Vrijdag, september 19, 2003 15:19 |
| mooi erna zeer mooi liefs eddy | |
| Auteur: Erna Muermans | ||
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2003 | ||
| Thema's: | ||