Starend naar de magie van Nachtgloren schreeuw ik
Als de speren van zonlicht mij doorklieven
Dansende sterren sterven wanneer het Uur van Ochtend hen slacht
Chaos is nog in mij!
Tussen morgenrood en morgenrood kwam een nieuwe waarheid tot mij:
Mijn ziel sterft eerder dan mijn lichaam…
Vrees is een verlies - Ik verlies niets
Spreken wil ik niet meer tot de mensen
Voor ‘t laatst sprak ik tegen een dode
Dat ik van oorsprong verstandiger was, gelijk een slang
Terugkeren zal ik als Licht mij heeft verloochent
Teleurstelling is slechts de weegschaal voor beslissingen
Tussen Goed en Kwaad
Schaduwen en trekwolken
Veroveringen en verlies
Onbewogen zielen en onbekende gestalten
Verdrinken zal ik in de rivieren des verderf
Wanneer het licht mij neemt…
Wij zij maar elk
Wat eens was…
Aldus begint mijn ondergang…
Zo sprak Ochtendgloren tegen mij:
“Aldus zij mijn gang uw ondergang…”