tot stilstand tollend
zijn wereld werd door een haast
onopmerkbare wind de as ontwricht
en spinde in een vreemd heelal
dat naar dansen en naar lachen rook
hij liep met zijn vingers
over de golvingen van zijn gezicht
en voelde niets en streek met de hand
over de betonstenen muur
waar de ruwheid uit leek geschud
zijn glas viel van de tafel
en spatte in honderden
kleine brokjes glas van één
die hij in zijn hand samen raapte
en er dan door lachte
met het struikelend en botsend licht
tot uiteindelijk ook de fles viel
en haar inhoud de grond in kromp
onopmerkbare wind de as ontwricht
en spinde in een vreemd heelal
dat naar dansen en naar lachen rook
hij liep met zijn vingers
over de golvingen van zijn gezicht
en voelde niets en streek met de hand
over de betonstenen muur
waar de ruwheid uit leek geschud
zijn glas viel van de tafel
en spatte in honderden
kleine brokjes glas van één
die hij in zijn hand samen raapte
en er dan door lachte
met het struikelend en botsend licht
tot uiteindelijk ook de fles viel
en haar inhoud de grond in kromp
Reacties op dit gedicht
| green eyes !: | Maandag, september 22, 2003 00:28 |
| mooi van je, knuffie marina |
|
| PeterdB: | Zondag, september 21, 2003 21:23 |
| Intrigerend geschreven Tim. | |
| Ana (stacia): | Zondag, september 21, 2003 13:48 |
| 't is maar een triestig leven voor die man ... maar knap gebracht! liefs ana |
|
| Janny Hoogendam: | Zondag, september 21, 2003 09:50 |
| Wauw... Prachtig werkje, Tim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2003 | ||
| Thema's: | ||