De kunst die ik sterf
Ik zit op
gesneden
vierkante grastapijten
Bezaaid met symmetrische
kunstbloemen
Met enkele verroeste spots
van op de zolderkamer
Schep ik de ontwapende
Nacht en de zon die
Artificieel lacht
Ventilators verwekken een
Zwoele wind op stand drie
En met enkele wierookstokjes
Dwarrelen mijn dromen
Neder
Gooi met overvloed rijnzand
In het rond en trek met vingers
Golvende lijnen en precies in
het midden een afdruk van
één tak op het abstracte strand
Muziek van stromend water
In mijn hoofd wat woorden van
vroeger en later met aan de kant
gemorste diep rode verf van
de kunst die ik sterf
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Dinsdag, november 11, 2003 19:42 |
| ~~~~~~~~~~~~ | |
| Sheena: | Maandag, september 22, 2003 02:14 |
| tsja, hij schrijft niet veel maar als hij dan schrijft ... kijkt met verbazing naar zijn beeldenwoordkunst .. zilte zeegroet, Sheen |
|
| charly: | Zondag, september 21, 2003 21:07 |
| Subliem, Gunther. | |
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2003 | ||
| Thema's: | ||