Vergeten traan
Vergeten traan
Al was jij altijd groter
dan ik die nooit kon staan
maar nooit stond jij stil
waarmee ik was begaan
Zoals het verschillend rood
tussen roos en tulp
jij schreewde vaak om steun
ik vroeg niet steeds om hulp
Dus loop jij maar snel
ver van problemen vandaan
ik voel mij sterker als voorheen
om met zoveel verdriet om te gaan
Maar soms ween ik stil
een haast vergeten traan
dat jij iets wonderlijks kan
wat bij mij nooit zal gaan
21/09/2003
Al was jij altijd groter
dan ik die nooit kon staan
maar nooit stond jij stil
waarmee ik was begaan
Zoals het verschillend rood
tussen roos en tulp
jij schreewde vaak om steun
ik vroeg niet steeds om hulp
Dus loop jij maar snel
ver van problemen vandaan
ik voel mij sterker als voorheen
om met zoveel verdriet om te gaan
Maar soms ween ik stil
een haast vergeten traan
dat jij iets wonderlijks kan
wat bij mij nooit zal gaan
21/09/2003
Reacties op dit gedicht
| Marije Lagendijk: | Donderdag, april 15, 2004 15:48 |
| Deze kende ik nog niet, de titel sprak me aan. Na het lezen spreekt het hele gedicht me aan! Mooi hoor! Groetjes, Marije |
|
| Brigie: | Dinsdag, september 23, 2003 19:54 |
| hey jij hebt bewondering voor die persoon, maar anderen zullen ook bewondering voor jou hebben. Jij kan niet wat die ander kan, maar je kan nog zoveel meer, dat een ander mss niet kan. Iedereen kan andere dingen, op zijn eigen manier, dat maakt een mens zo uniek. Ook jij bent dat! Je moet niet persé kunnen wat die ander kan, blijf gewoon jezelf, en mss kan je het, zonder je er écht nog aan denkt, ook op een dag! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roger Bamps | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2003 | ||
| Thema's: | ||