Dodenbal
Tegenlicht vreet gretig aan
wat op het netvlies bevroren ligt:
een streep nog maar, een ets
vergaan in donker aangetast gelaat.
Een penselen geraamte kijk toe
hoe hij vergaat. Wat overblijft
is slechts een grimas in een bijna lege hoed.
Het doek valt, het linnen koord
schokt nog even na.
Wie nu binnenkomt
is echt te laat.
Reacties op dit gedicht
| Groen Gras: | Maandag, september 22, 2003 19:21 |
| bbbrrrrr ! mooi ! | |
| Stompie: | Maandag, september 22, 2003 15:55 |
| Luguber en fascinerend. 'slechts' had nog weg gekund. |
|
| vinkje: | Maandag, september 22, 2003 13:38 |
| mooi. Heb hem een paar keer moeten lezen voordat ik het begreep, maar heel mooi. Liefs! | |
| Evenstar21: | Maandag, september 22, 2003 10:18 |
| ..... kuzzzzzzzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Verdiwan Sonnes | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2003 | ||
| Thema's: | ||